Titrek nefesimin dalgaları vuruyor makyajdan görünmeyen yanaklarına
Yaşlanıyor çiziklerle dolu ahşapta ilerleyen aydınlığın her bir ânıyla
Tüm gençliğini inkâr ederken kırık ruhu güzelliği ölüyor yanıbaşımda
Dönüyor palyaçolu duvar kağıtları ve eskiden kalma tüm ihtişamıyla çevremde oda
Evlerine dönerken yakın zamanlı anılar,siniyor tehtidkâr sorular aklıma
Ve savunmasız yakalıyor beni turuncu oklar,kör ederken kaşındırıyor da
Cürret ederim atlarmışçasına karanlık sulara kapıya doğru bir adım atmaya işte tam da bu anda
Haykırırken içimden yardım çağrıları,bilirken duyan bir bedenin olmadığını,çıldırmışça
Açamazken çöl gibi kurak ve çatlak dudaklarımı,sarılmış gerçek bir aşkla tutunmuşçasına
Yanarken her nefeste,emin olamazken kim olduğuma,varamazken bunun ayırdına
Yığıldım uzayıp giden yerlere,uzayıp gidebilecekmişçesine,inanamazken hâlâ bu soğuk tecrübenin hiçbir anına
