Buymuş

Titreyecek gibi oluyorum bazen

Başımdayken birileri

Ve bir başımayken ben de

Artık parlak şeylere bakamazken

Devrilecek gibi oluyorum bazen

Yıkacak gibi köyleri

Tek seferde yığılırken yeşil çimlere

Pek de uzun olmayan boyuma rağmen

Eriyecek gibi oluyorum bazen

Dokunurken ruhuma yabancıların soğuk elleri

Dönüyorum buzdan bir heykele

Kalbim ilk kezmişçesine atarken

...

Salarken ipleri

Beni hayata bağlayan

Bakarken geri

Beni hayattan koparan

Bir bıçak gibi geçen

Bitmeyen bu rüyamın içinden

Bir kaçak gibi gizlenen

Bitmeyen bu mecburiyetlerimden

Daha vazgeçmemiştim

Henüz koyvermemiştim

Akıl da edememiştim

Henüz düşünememiştim

Kaçıp gitmeyi bizleri de yanıma alıp

Unutmayı bütün sizleri

Onları

Ve bir türlü nesli tükenmeyen

O'nu...

Kendimden mi geçmiştim

Yoksa sadece fazla mı içmiştim

Su sanıp yutkunduğum bu zaman kumundan

Bir türlü kurtulamadığım,çok fazla umduğumdan

Sandım ki yaralarımı saracak

İnce belinden akarken altından benliği

Kandım ki öylesine çabucak

Bitince sonsuz görünen iyi niyeti

Göremedim ki bağrımı açacak

Kendince savurduğu jiletleri

İnanmadım ki beni kalbimden vuracak

Kesince saçımdan bir tutam perçemi

Buymuş halbuki

Tüm gereken öldürmek için beni

Duymamış belli ki

Sadece sevmek için geldiğimi