Nedendi bütün bu acele,ve neden hep sona kalırdın alacakken zamandan payını
Yatarken efendilerin kuş tüylü yastıklarda,nedendi bu çile çektiğin hayatta kalmak adına
Son damlasını dahi içemeden sen savurmuştu kavruran bir rüzgar onu da
Seni de savuracağı gibi yakında,çelimsiz ve kuru bir yaprak gibi,pek yakında
Direnmek istedin,bir amaç istedin,acı çekmek uğruna bir sebep istedin
Dilenmek değildi sana göre,gururluydun başını eğmek için fazlasıyla
Başını vurduğunda soğuk bir kayaya,işte o zaman fark edermiş gibi hissettin
Önemliydin ilk defa,bir hiç değildin,inanmıştın artık gideceğine hiç değilse bir an için olsa da
Gitmedin
Üzülürken aldığın her soğuk soluk için,sayarken dökülen dişlerinden dökülen buzları
Keserken dilini hiç sahip olmadığın,elmaz kabzalı keskin bir hançer gibi
Biliyordun artık bir şeyleri,bilen senin gibi nadide ve maznum bir güzelliğin değerini
Tek arkadaşın,tek yoldaşın,ve tek aşığın olmuştu şükranla karşıladığın bu yeni acı
Kestin bileklerini
Tekrar ve tekrar,hep yeni açılardan açılan yaraları bir sanar eseriymişçesine izledin
Sevgiyle ve hayranlıkla,şaşkınlıkla hatta,indikleri zamanlar derinlere
Kalbine söz geçiremezken hiç kimse,durdun bir anda,unutulmuş bir anda,gidemedin daha ileriye
Ama kalmadın da bizim bildiğimiz evrende,süzüldün başka diyarlara,dönüp bakmazken fanilere
Bakmadın geriye
