Tuesday, September 2, 2014

Ben can.Uzun süredir bir şeyler yazmıyordum. Aslında bu yazdıklarıma şeyler olarak baktığım söylemez. Bana iyi geleceğini düşündüğüm için yazıyorum su anda. içimde kaldıgında zarar gördüğümü hissediyorum cünkü. Birçok neden ile hayata küskünüm. İnsanlara anlatmaktansa yazmak daha iyi geliyor. Çünkü başkalarının kafasını şişirmek istemiyorum dogrusu. Bunun ötesinde insanlarla konusmaktan keyif aldıgım söylenemez. Özellikle de ciddi konuları. Başımdan geçen olan ve düşünceleri bir insana anlatmak istemiyorum. İnsanlar pek uyuzlar. Hiçbir şey için sevgi yok içinde. Hiçbir şeyden haz almıyorum. İyi hissetmem tamamen kullanmakta oldugum SSRI grubu ilaçlara bağlı. Diğer adıyla anti-depressanlar. Psikologa gidiyorum. Geçmişten beri peşimi bırakmayan bir takım sorunların sebebeplerini öğrendiğim doğru. Ne var ki bu hayattan şu anda bıkmış olmama neden olan şeyleri çözmüyor. Bir günü daha geçirmek istemiyorum. Doğaya gidip aptal bir kerpiç evde yaşamak istemiyorum. Köylülere özenmiyorum. Hippileri samimiyetsiz ya da aptal buluyorum. Annemden cok sıkıldım. Bana bir şekilde destek olmaya calısan kimsenin bunu gerçekten benim için yaptığımı düşünmüyorum. Her zaman egosu yüksek biri oldum. Başkalarını ya da kendim dısında hiçbir şeyi beğenmeyen biri. Ne var ki bu begenmeme durumu sebepsiz değildi. Evrenden tiksiniyorum. Kendimden de tiksindiğim zamanlar oldu elbette. Ne var ki kendim dısındaki şeyler yüzünden bu halde olduğumu düşünüyorum. Kişinin kendini muhafaza etme güdüsü vardır .Ama bende bu güdü belli ki doğru çalışmıyor. Daima kendimi oradan oraya atıp parçalandım, ufalandım. Yokolmakta olduğumu zannetmiyorum. Öyle olsa su ankinden daha huzurlu olurdum eminim. Belki de kansere falan yakalanmalıyım. İntihar etmeyi çok düşündüm. Bunu neden yapmadım ? Nedenini kesin olarak bilmiyorum. Ama evrendeki her sey gibi bunun da bir nedeni vardır eminim. Bu nedeni buldugumda belki hayatıma devam edebilirim. Benim için zaman her zaman cok yavas geçti. Bunun nedeninin ise kafamın hızlı calısması oldugunu düşünüyorum. Bu elbette sadece bir teori. Ama her teori gibi doğru olma ihtimali de var. Ki ben baya bir bunun doğru oldugunu düşünüyorum. Her seyi cok cabuk algılayıp kavradığım için belki de genç yaşta sıkıldım. Nasıl sıkılırsın kocaman bir dünya var keşvedecek şeyler var diyebilirsiniz. Ama gerçekten hiçbiri umrumda değil. Bütün dünyayı gezsem bir şey bulacağımı dfüşünmüyorum. Gene aptal suni hayatımızın gereklilikleri ile karşılaşacağım. Örneğin çalışmak zorunda olacağım. Çalışmak zorunda olmasam da gün içinde bir rutini tekrarlamaktan kaçmak imkansız. Hayatında hiçbir sorun olmayan insanların da yasamaktan sıkıldıkları herkes tarafından bilinir. Herkes bilmese de bunun bir önemi yok cünkü ben biliyorum. Bilgiğim bir şeyi de unutamam herhalde. Birtakım kişiler düşüncelerimi kontrol edebileceğimi iddia ediyorlar ama bana sorarsanız bu tam bir hayalden ibaret. İçimdeki bütün pisliği dışarı kusmak istiyorum. Öyle bir kusmak ki zehirli ve beş bin derece. Hem yakıyor hem hasta ediyor. Her yere bulasıp bütün evreni beraberinde hiçliğe dönüştürüyor. Bu düşüncelerden kurtuldugumu sanıyordum ama belli ki kendimi kandırmışım. Her şeyden tiksiniyorum. neden yasadığımı bilmiyorum. yaşamak için ne sebebim olduğunu bilmiyorum. bir sebebim yoksa neden yaşadığımı bilmiyorum. bu soru beni delirtiyor. yaşamak için acilen bir neden bulamazsam daha fazla debelenmeyeceğim.

No comments:

Post a Comment