Gözü Kapalı

Sen durağanken
Ama buna rağmen her şey değişirken
Kendine asla izin veremezken
Gözlerini kapa bir anlığına
Renkleri hatırla
Özellikle de kırmızıyı
Çünkü göremezsin onu karanlıkta
Ve orada,mavileri ara
Çünkü göremezsin onu yeraltında
Bu seferlik yeni bir şeyler dene
Sıkılmadın mı külleri koklamaktan sen de ?
Tutunacak bir dalın bile yokken
Her daim tutuşmaktan yorulmadın mı sen de?
Balıkları düşün gökyüzünde
Senin gibi sıkılmışlar belli ki kendilerine verilen yerlerinde
Basitçe,tatmin olmamışlardır belki de
Her kuyruk darbeleriyle ayrı bir fırtına koparırken
İzlerler çatırdayan ve elektriklenen renkleri gökyüzünde
Anlarlar mı sence ?
Ne büyük bir güzelliktir bu kendi içinde
Ne var ki sadece kendi içinde
Tıpkı senin gibi,kendisi için ve kendince
Kapalıyken gözleri evren
İzler yansımasını bencilce
Göstermeden ruhunu izleyenlere
Mükemmelliğinin sırrını bile vermezce
Yetiniriz zevkten kıpırdaşan kirpiklerine kilitlenmekle biz de
Belki de dalga geçerken hepimizle...
Derken 'zavallılar!' büyük bir ironi içinde
Daha açamazken gözlerini,
İzlemekten alıkoyamazken sadece ama sadece kendisini
Bükülürken her anla biraz daha
Unuttuğu merkezine doğru,yarı kör olsa da
Bulacağına inanırken yolunu
Bilmezken henüz,sonsuzdan beri yanılıyor olduğunu
Üstüne bir de,artık bomboş olduğunu...