dododo

Ne kadar güçlü görünsen de

Zayıf hissedersin bazı zamanlardan geçerken

Seni sen yapan şeyler

Oldukça sıkıcı gelen hani artık

Ummazken geriye dönen bir yol görmeyi

Bulursun kendini dönüp duran bir labirentin içinde

Tüm kapılar saklambaç oynar gölgenle

Kör eder bir damla ışık bile seni

Boğulursun içinde tekrar tekrar

Yerin yokken sığınacak zifiri karanlıktan başka

Dönersin arkanı canavarlara

Onların istediği de budur ya

Yakalarlar seni kırılgan omurgandan

Kirli tırnaklarını görürsün önünde

Bulanmıştır kömürleşmiş kanına

Gözlerin henüz kül olmamışsa

Kaçmak istediğinde farkedersin ki

Üzerinde durduğun gezegen bir fare tekerinden değilmiş

Büyük,değilmiş bir yaşadığın bir mutluluktan büyük

Yüzüne çarpıp durursun

Bakışların engellenir ve kendine mahkum olursun

Sıkılmak bile bir değişiklik iken bu koşuşturmacada

Nereye gittiğini bilmeden

Sormaktan da hayli bir kaçınarak

Olmak istediğin gibi davranıp

Her şey yolundaymış gibi gülümsersin

Önemi yoktur kime ne kadar yalan söylediğinin

En fazlasını bizzat kendine ayırdığından

Önemi yoktur kimi ne kadar istediğinin

Tek sahibin kendin olduğundan

Ama maalesef sen de onun kölesi olduğundan.