Monday, April 5, 2010

Kal

Yanımda kal
Kendime gelinceye kadar
Evrenin goncası solana kadar
Işıktan bir rüzgar ile savrulana kadar,kal

Dur ve izle gülüşümü
Gözlerimdeki tebessümü
Kuruyup toza dönüşene kadar
Benden arda kalanlar,aklından silinene kadar,kal

Yavaşça düşün
Yoksa bir hayatı atladığını
İtiraf etmeye dayanamaz yüzün
Utanç içinde yanarken,gözyaşların donana kadar,kal

Bekle ama durma
İnan ama aldanma
Hisset ama yıpranma
Uyu ama unutma
Git ama uzaklaşma

Biraz daha kal,
Sadece sonsuza kadar...

No comments:

Post a Comment