Karanlık
Vücutlar var
Her yerde
Ama ben neredeyim bilmiyorum
Aralarında gibi
Ama ezilmiyorum
Üstlerinde gibi görsem de her şeyi
İçlerinde hissediyorum
Herkes birbirine dokunuyor
Öpüşüyor
Her şey karanlık
Ama ciltler nasıl bu kadar aydınlık
Kumlar var
Sıcak kumlar
Deniz
Gri
Sıcak
Yağmur yapıyor
Üşümüyorum
Dalgalar yüksekler ve ben de
Salınıyorum onlarla
Kıyıya çıktığımı hatırlamıyorum
Elini uzatıyor birisi
Ama uzakta
Sorun değil diyorum
Gülüyor
Göz kırpıyor
Beni seviyormuş gibi bakıyor
Gülümsemesi donuyor zamanla
Tek gördüğüm gülüşü
Ve görmüyorum yüzünü
Arkasını dönüp uzaklaşıyor
Yanında olmak istiyorum
Bir odadayım
Bakışıyoruz
Artık daha yakında
Dokunuyoruz birbirimize
Hissetmesem de görüyorum
Görmediğim zaman ise her yerimde elleri
Sarılıyoruz ve her şey çok güzel
Ne kadar pürüzsüz
Her şey ne kadar zevkli
Ne kadar mutlu
Ama orada değil gibi kimse
Sadece gülüşler var
Olmadan çeneler ve dudaklar
Olmadan ifadeler ve bakışlar
Ve bilinen şeyler
No comments:
Post a Comment