Yakındaki Uzaklar

Uzaklarda olmak için gerekmez gitmek uzaklara

Uzaklardır çoğu zaman en yakında görünenler

Gözleri bozuk bir çocuk gibi aranır dururuz

Kırık camlarımız ve soğuk bir sisin ardından izleriz

Bu yalanlarla eğilip bükülmüş dünyayı

Umut ederiz tekrar kavuşmayı annemize

Bekleriz hayırsever birileri tutar elimizden diye

Götürür bizi diye uzaklara

Terketmez diye kalabalık yalnızlıklara

Sıkılırsak hep bir yerde durmaktan

Daralırsak aynı havayı solumaktan

Ve belki görmekten her gün aynı yüzleri

Bir örnek gülümser gibi yapan yüzleri

Bırakmak isteriz hepsini geride

Farkedene kadar biz koştukça battığımızı

Bu gül taklidi yapan sarmaşıkların dibine

Tutarız belki de hiç almadığımız nefesimizi

Bekleriz uzaklara varmayı

Bilmeksizin uzaklara vardığımızı

Uzakların da yakın olduğunu,çoktan vardığımızı

Bazen düştüğümüz için en azından kurtulduğumuzu sansak da

Belirene kadar tepeden bakan soluk gözler

Ki buna rağmen pek meraklı olan o gözler

Yaramaz bir işe sonumuz bile

Bıkarız bitmekten bile

Biteriz sonsuza dek

Sonumuz bile bitse bile

Biteriz

İzleniriz