Friday, March 5, 2010

başlık bulamadım

Kendini boyuyorsun
Işığın görünmesin diye
Kapatıyorsun perdeleri
Ardı ardına

Kendini boğuyorsun
Çığlığın duyulmasın diye
Unutuyorsun gerçekleri
Kalana kadar tekbaşına

Umut ediyorsun
Bıkkınlığın bitsin diye
Tırmalıyorsun buzdan çitleri
Sırıtana kadar karşındaki naaşına

İstekle kuduruyorsun
Yutkunurken salyaların akmasın diye
Parçalıyorsun yumuşak etleri
Çıkana kadar bir iskelet karşına

Alev alıyorsun
Çırpınırken boş yere acını söndürmeye
İtiraf ediyorsun ettiğin tün eziyetleri
Vazgeçerken her şeyden bir affediliş uğruna

No comments:

Post a Comment