Buralı

Sıcak bir günde zamandan kopuk,yürüyordu bittiyse de yaz çoktan

Kamaşırken gözleri doğan güneşin ışıklarıyla,gece daha yeni başlıyordu

Kırmızı otların arasında yükseldi bir orkestra gibi sayısız canlının şarkısı

Dinlemeyi severdi olmasa da ölümlülerin sahip olduğu türen kulakları

Rüzgarın yalamasıyla çıplak vücudunu,kıkırdadı kısık bir sesle

Ne var ki karşılık buldu coşkusu ve dalgalandı renkler dört bir yanında

Gözyaşları dökülüyordu ama üzgün değildi,unutmuştu artık hissetmeyi

'Tek bildiğim' diye başlayacakken söze sorardı kendisine,ne biliyorsun ki diye

Dert etmezdi boşlukları gene de,olduğu için onlar da bütünün bir parçası

Barışıktı kendisiyle,yaktılarsa da iç organlarını,affetmişti bütün şeytanları

Büyülenirdi hatta ne zaman görse o parlak boynuzlarını

Kutlardı ve dile getirirdi hepsine minnettarlığını

Koşmak istemezdi kaçıracağından kendine aşık bu manzarayı

Güzelliği akıp heba olacağından ruhundaki çatlaklardan,acele etmezdi

Tekbaşınaydı ama yalnız değildi,onu asla terketmeyen kendileriyle başbaşaydı

Sıkıldıysa da bir zamanlar artık anlamıştı ki onlar da sorgulama nedenleri arasındaydı

O kadar güçsüzdü ki fırtınalar içinden esip geçerdi,asla yere eğilmezdi

Düşse de yıldırımlar aklındaki yıldızlara uzandığı ellerine,vazgeçmezdi

Kendini yakanların arasından geçerken soluduğu paslı hava bile

Sonsuza dek sürecekmiş gibi duran gülümsemesini kıramazdı

Savrulduysa da yüzüne jiletler,başını çevirmedi geriye

Aklını gagaladıysa da en sapkın hayaller,dönmedi bir deliye

İnattan değildi,sadece,sadece demediği içindi

Burada olmasa bile,buralı olduğu içindi